Pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż cztery lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku. Przez wiek emerytalny należy rozumieć 65 lat dla mężczyzn. Wynika to z ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Wobec tego ochronie podlegają kobiety w wieku 56-60 lat i mężczyźni w wieku 61-65 lat.
Do ochrony przed wypowiedzeniem umowy o pracę nie są uprawnione osoby mogące przejść na tzw. wcześniejszą emeryturę, czyli pracownicy cztery lata przed osiągnięciem wieku uprawniającego do przejścia na emeryturę na podstawie art. 29 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszącego 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn. Wiek ten nie jest wiekiem emerytalnym.
Należy pamiętać, że niektórzy pracownicy mają ustanowiony wiek emerytalny na niższym poziomie. Wiek emerytalny pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (określony w rozporządzeniu Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze), wynosi 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn. W takiej sytuacji ochrona przysługuje w okresie 4 lat przed osiągnięciem tego wieku.
Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze - pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach nabywa prawo do emerytury pod warunkiem, że osiągnął odpowiedni wiek emerytalny i posiada, co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.